عمر مرغ

برای اینکه اطلاع درستی از عمر مرغ ها داشته باشیم آشنایی با نکات ابتدایی در این زمینه لازم است. مرغها در قرن اخیر از یک حیوان اهلی خانگی تغییر شکل داده و با مهندسی ژنتیک و به مرور تبدیل به موجودی زنده شده اند که هرچند شمایل و خصوصیات اجداد خود را دارند اما در رشد و پرورش و حتی خصوصیات اخلاقی تغییرات زیادی را از سر گذرانده اند. در نتیجه طول عمر مرغ ها از آنچه که طبیعت ذاتی آنهاست فاصله گرفته و نیازهای غذایی انسان‌ها میزان طول عمر مرغها را تعیین می کند. مرغ ها در صورت زیست طبیعی و برخورداری از شرایط مطلوب ۳ تا ۷ سال عمر می‌کنند گرچه طول عمر بیشتری نیز در این گروه از مرغ ها مشاهده شده است.

 معمولاً مرغهایی که در مزرعه یا خانه به صورت محلی پرورش می یابند جزو اهداف اقتصادی نبوده و عمر طبیعی خود را طی می کنند. در نتیجه طول عمر مرغ خانگی یا بومی بیشتر از نوع صنعتی میباشد. البته عوامل مختلفی نیز در طول عمر مرغ بومی اثرگذار است که از آن جمله می‌توان به نقش نژاد در مرغ ها اشاره کرد. شاید عجیب باشد اما مرغ های خانگی که معمولاً در تعداد کم و محدود در کنار انسان ها زندگی می کنند به نوعی وابستگی روانی به پرورش‌دهنده خود دچار می‌شوند و معمولا خواستار توجه و علاقه هستند. در صورتی که توجه لازم انجام شود طول عمر مرغ بومی نیز بیشتر می‌شود. برای اطلاعات بیشتر در ادامه مطلب با سایت پراور صنعت همراه باشید. مطالعه این مطب به 6 دقیقه زمان نیاز دارد.

طول عمر مرغ صنعتی

طول عمری که برای یک مرغ پرورش یافته در محیط صنعتی قابل تصور است خارج از طبیعت ذاتی پرنده بوده و وابسته به نوع کارکرد و هدفی دارد که پرورش دهنده از آن انتظار دارد.

عمر مرغ تخمگذار

برای مرغ های تخمگذار با توجه به کارکردی که دارند طول سن مشخصی در نظر گرفته شده است. معمولا بعد از گذشت یک سال از آغاز تخمگذاری (۱۸ ماهگی) به دلیل از دست رفتن کلسیم در روند تولید تخم، حرکت و ایستایی مرغ ها دچار مشکل می شود. ضمن اینکه افت قابل توجهی نیز در تعداد و کیفیت تخم ها مشاهده می شود. در این وضعیت نگهداری این گونه مرغ ها دیگر توجیه اقتصادی نداشته و روانه کشتارگاه می‌شوند. پس طول عمر مرغ تخمگذار در این حد بوده و به پایان خود می‌رسد.

 اما گاهی نیز برخی پرورش‌دهندگان و صاحبان مرغداری ها توسط فرآیند ” پر ریزی اجباری” اقدام به بازیافت مرغ ها می کنند. این فرآیند در شرایطی که مرغ‌ها زندگی طبیعی دارند به صورت معمولی اتفاق می‌افتد. یعنی مرغ ها در فصل سرد پرها را از دست داده و پر های جدید در می آورند. در این دوره تخم نگذاشته و با گرم ماندن و رشد پرهای جدید نیروی تولید مثل آنها تجدید می شود و در دوره جدید تخم گذاری بیشتری اتفاق می‌افتد.

در پرورش صنعتی مرغ تخمگذار، مرغ ها را ۴تا۵ روز تغذیه نکرده و بی آب می گذارند. به این ترتیب یک پرریزی مصنوعی رخ داده و تعدادی از مرغها نیز در این شرایط از بین می روند. اما با این کار طول عمر مرغ ها در تخم گذاری بیشتر شده و تخم های با کیفیت تری به دست می آید. این فرایند گاه دو تا سه بار انجام می شود.

بیشتر بخوانید: پرورش مرغ تخمگذار

عمر مرغ گوشتی

طول عمر مرغ گوشتی نسبت به مرغ تخمگذار بسیار کمتر است. با توجه به هدفی که از پرورش این نوع مرغ ها در مرغداری ها تعریف شده به محض رسیدن به وزن مطلوب به کشتارگاه فرستاده می‌شوند.  تغییرات ژنتیکی و اصلاحاتی که در مرغ های گوشتی رخ داده، در کنار شرایط پرورش باعث می شوند در حدود ۴۲ روزگی به وزن ۴ کیلوگرم رسیده و طول عمر مرغ گوشتی به حد کفایت برسد. هرچند همه مرغ‌های موجود در این فضای پرورشی تا ایستگاه آخر یعنی کشتارگاه دوام نیاورده و به علل مختلف مانند بیماریها عمر کمتری دارند.

روش هایی برای افزایش طول عمر مرغ

راهکار های بسیار زیادی وجود دارد که شما بتوانید با استفاده از آن طول عمر مرغ را افزایش دهید. از جمله این راهکارها می‌توان به تغذیه، ترفند های مراقبتی دامپزشکی، ایجاد محیطی امن و پاکسازی محیط اطراف اشاره کرد.

تغذیه

یکی از مهمترین عواملی که میتواند موجب افزایش طول عمر مرغ شود تغذیه است. تغذیه که برای مرغ در نظر میگیرید باید سالم بوده و از هرگونه بیماری به دور باشد. در نظر گرفتن کلسیم و پروتئین در تغذیه مرغ می تواند سطح مقاومت بدنش را در برابر بیماریها بالا ببرد و موجب افزایش طول عمر آن شود.

ترفند های مراقبتی دامپزشکی

برای اینکه طول عمر مرغ را افزایش دهید می توانید از یک متخصص دامپزشک در این زمینه مشورت بگیرید. دامپزشکان با توجه به تخصصی که دارند بهترین ترفند ها را به شما جهت پیشگیری و مراقبت در هنگام بیماری ها ارائه خواهند داد.

ایجاد محیطی امن

محیطی که برای پرورش مرغ در نظر میگیرید باید بدور از شکارچیان و حیوانات باشد. محل پرورش در فصل تابستان باید دارای سیستم سرمایشی و در فصل زمستان باید دارای سیستم گرمایشی باشد.

پاکسازی محیط اطراف

هرچقدر بتوانید محیطی که مرد در آن پرورش پیدا می کند را بیشتر پاکسازی کنید بیماری ها کمتر به محیط رشد مرغ ها ورود پیدا خواهند کرد.پیدایش بیماری های مختلف می تواند موجب تلفات مرغ گردد.

بیشتر بخوانید: درمان کج شدن پای جوجه مرغ

نقش بیماریها در طول عمر مرغ

در فرآیند پرورش مرغ که امروزه در سطح وسیع و در مرغداری های صنعتی انجام می شود بروز بیماری‌های مختلف مهمترین تهدید برای عمر مرغ ها به صورت مفید است.با توجه به این که مرغ ها در تراکم بسیار بالایی در این محیط ها زندگی می کنند در صورت بروز بیماری در تعدادی از آنها، سریعاً همه مرغها مبتلا شده و در کمترین زمان سبب تلفات گسترده خواهد شد.  پس برای جلوگیری از این گونه تهدیدات باید توجه و دقت زیادی به بهداشت و سلامت محیط پرورشی داشت.  ضدعفونی تجهیزات و فضای نگهداری، توجه به بهداشت محیط، هوای در جریان و نیز آب و غذای مرغ ها نقش بسزایی در پیشگیری از بیماری ها و طول عمر مرغ ها دارد. در ادامه به برخی بیماری‌ها که می توانند طول عمر مرغ ها را کاسته و باعث تلفات آنها شوند اشاره می‌شود.

بیماریهایی که باعث کم شدن طول عمر مرغ می شود

بیماریهایی که باعث کم شدن طول عمر مرغ می شود به شرح زیر است.

بیماری بوتولیسم

بوتولیسم یکی از انواع بیماری‌ها است که در محیط های پرورش مرغ رواج دارد و علامت بسیار واضح آن لرزش در جوجه ها می باشد. این بیماری تا حد فلج شدن و گاه مرگ پرنده می‌تواند ایجاد تلفات کند. برای جلوگیری از بروز این بیماری دور کردن لاشه پرندگان و ضدعفونی محیط پرورش مرغ ها لازم است.

آبله پرندگان

در صورتی که لکه های سفید رنگ روی پوست جوجه، زخم روی تاج و زخم های سفید در گلو و دهان جوجه ها را مشاهده کردید باید بدانید آنها مبتلا به آبله پرندگان شده‌اند. برای جلوگیری از بروز این بیماری توجه به راه های انتقال ویروس آن مهم است. این ویروس از طریق هوا، پشه ها و جوجه های آلوده قابل انتقال است. ضمن اینکه با واکسیناسیون مرغ ها، ضدعفونی کردن محل پرورش و در معرض آفتاب قرار دادن آنها می توان طول عمر مرغ ها را تا مدت مفید افزایش داد.

بیماری نیوکاسل

ازجمله بیماری های پرتلفات در صنعت پرورش مرغ این بیماری است که سیستم تنفسی را مختل می‌کند. علائمی مانند تیره شدن چشم، ترشحات بینی، مشکلات تنفسی و توقف تخم گذاری نمود اولیه بیماری بوده و در مراحل بعد فلج شدن پاها، بال ها و پیچیده شدن گردن نیز بروز می کند. انتقال این ویروس شدیداً مسری از طریق هوا و وسایل آلوده و پرندگان وحشی امکانپذیر است.

رعایت نکات بهداشتی، عدم نگهداری جوجه ها با مرغ های مسن، ضدعفونی وسایل و محیط پرورش، حذف لاشه های مرده و بیمار و نیز واکسیناسیون می‌تواند از بروز و سرایت بیماری نیوکاسل در میان مرغ ها جلوگیری کند.

وبای مرغ

بیماری دیگری که می تواند سلامت و عمر مرغها را تهدید کند وبای مرغ است که در صورت بروز و سرایت درمان قطعی نداشته و پرنده می تواند ناقل بیماری باشد. پس حذف کامل مرغ مبتلا بهترین اقدام در این شرایط است. واکسیناسیون جوجه ها راه پیشگیری از این بیماری پر تلفات در مرغها می باشد.

آنفولانزای پرندگان

هر ساله در فصل سرما این بیماری با نام آنفولانزای پرندگان شیوع پیدا می‌کند که قابل انتقال به انسان نیز می باشد. توقف تخم گذاری، مشکلات تنفسی، اسهال، تورم در صورت جوجه، تغییر رنگ تاج و گاهی بروز لکه های قرمز رنگ روی پا و تاج از علایم بروز این بیماری است. با توجه به اینکه واکسنی برای پیشگیری از این بیماری تولید نشده در صورت ابتلای مرغ ها باید اقدام به کشتن و نابودی لاشه‌ها کرد.

نکته مهم: برای این که بتوانید طول عمر مرغ را زاد کنید باید از بهترین تغذیه و محل زندگی استفاده نمایید. برای فراهم کردن شرایط مناسب زندگی مرغ می توانید از قفس مرغ سایت پراور صنعت استفاده کنید.

طول عمر نژادهای مختلف مرغ

طول عمر نژادهای مختلف مرغ به شرح زیر می باشد.

1. رود آیلند قرمز : ۸ تا ۵ سال
2. ویندوت : ۱۲ تا ۶ سال
3. ارپینگتون : ۱۰ تا ۸ سال
4. ابریشمی : ۹ تا ۷ سال
5. پلیموت راک : ۱۰ تا ۸ سال
6. لگرن: ۶ تا ۴ سال
7. استرالورپ : ۱۰ تا ۶ سال
8. کوشین : ۱۰ تا ۸ سال
9. لوهمن قهوه ای : ۳ تا ۲ سال
10. کورنیش : بطور حدودی ۶ ماه
11. جوجه های گوشتی سفید: ۷ تا ۵ هفته

شما برای ما از راههای افزایش و یا کاهش طول عمر مرغ بنویسید

در این مطلب از سایت پرآور صنعت سعی کردیم شما را با طول عمر نژاد های مختلف مرغ و راه هایی که باعث افزایش و یا کاهش آن می شود آشنا کنیم. چنانچه دوست دارید  طول عمر نژاد خاصی از مرغ ها را بدانید می توانید از طریق قسمت نظرات نام نژاد را برای ما ارسال کنید تا ما به این سوال شما به طور کامل پاسخ دهیم. همچنین از طریق قسمت نظرات می‌توانید سایر سوالات خود را نیز با ما به اشتراک بگذارید.

سواات متداول

طول عمر مرغ صنعتی به چه عواملی وابسته است؟

طول عمری که برای یک مرغ پرورش یافته در محیط صنعتی قابل تصور است خارج از طبیعت ذاتی پرنده بوده و وابسته به نوع کارکرد و هدفی دارد که پرورش دهنده از آن انتظار دارد.

عمر مرغ تخمگذار چگونه تخمین زده می شود؟

برای مرغ های تخمگذار با توجه به کارکردی که دارند طول عمر مشخصی در نظر گرفته شده است. معمولا بعد از گذشت یک سال از آغاز تخمگذاری (۱۸ ماهگی) به دلیل از دست رفتن کلسیم در روند تولید تخم، حرکت و ایستایی مرغ ها دچار مشکل می شود. ضمن اینکه افت قابل توجهی نیز در تعداد و کیفیت تخم ها مشاهده می شود. در این وضعیت نگهداری این گونه مرغ ها دیگر توجیه اقتصادی نداشته و روانه کشتارگاه می‌شوند. پس طول عمر مرغ تخمگذار در این حد بوده و به پایان خود می‌رسد.

عمر مرغ گوشتی چگونه تخمین زده می شود؟

طول عمر مرغ گوشتی نسبت به مرغ تخمگذار بسیار کمتر است. با توجه به هدفی که از پرورش این نوع مرغ ها در مرغداری ها تعریف شده به محض رسیدن به وزن مطلوب به کشتارگاه فرستاده می‌شوند. تغییرات ژنتیکی و اصلاحاتی که در مرغ های گوشتی رخ داده، در کنار شرایط پرورش باعث می شوند در حدود ۴۲ روزگی به وزن ۴ کیلوگرم رسیده و طول عمر مرغ گوشتی به حد کفایت برسد. هرچند همه مرغ‌های موجود در این فضای پرورشی تا ایستگاه آخر یعنی کشتارگاه دوام نیاورده و به علل مختلف مانند بیماریها عمر کمتری دارند.

بیماریهایی که باعث کم شدن طول عمر مرغ می شود، کدامند؟

بیماری بوتولیسم، آبله پرندگان، بیماری نیوکاسل، وبای مرغ و آنفولانزای پرندگان